کد مطلب:48797 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

از آية 185 سوره بقره، چه مطالبي استفاده ميشود؟

از اين آيه، مطالب فراواني استفاده ميشود:

1. نزول قرآن در ماه رمضان: با اين كه آغاز نزول قرآن، روز 27 رجب بوده و از طرفي در مدت 23 سال، دوره بعثت، به تدريج بر قلب پيامبراكرم نازل ميشد، چگونه در اين آيه با صراحت ميفرمايد: شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَّ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ در پاسخ گفتهاند: قرآن دو نزول دارد: دفعي و تدريجي; يك بار در ماه رمضان بر قلب پيامبر اكرم يا بيت المعمور نازل شد و به صورت تدريجي نيز در مدت 23 سال نازل گرديد.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي ;، ج 2، ص 23، نشر دار الكتب الاسلاميه.)

2. هدايت بودن قرآن براي تودة مردم و نشانه هدايت و معيار سنجش حق از باطل بودن آن براي افرادي كه از نظر علم و عمل به كمال رسيدهاند.

3. وجوب روزه بر كسي كه در وطن خود سكونت دارد.

4. حكم روزة مسافر و مريض: وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَيَ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ; اما كساني كه بيمار يا مسافرند، روزههاي ديگري را به جاي آن روزه ميگيرند.

5. فلسفة مشروع بودن روزه: يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَيُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ; خداوند راحتي شما را ميخواهد نه زحمت و رنج شما را. از اين جمله استفاده ميشود كه خداوند هيچ حكمي را كه سبب سختي براي مردم باشد واجب نكرده و در آن جا كه دستوري باعث زحمت براي فرد باشد، برداشته ميشود.

6. وجوب قضاي روزه هايي كه از انسان فوت شده است. بر هر فرد مكلفي واجب است در سال يك ماه رمضان روزه بگيرد; بنابراين، كسي كه در سفر بوده يا مريض شده، بايد به تعداد روزهايي كه روزه خورده آن را قضا كند; حتي زني كه عادت ماهيانه داشته، قضاي نماز بر او واجب نيست، اما قضاي روزه واجب است: وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ; شما تعداد اين روزهها را كامل كنيد.

7. تعظيم مقام پروردگار: وَلِتُكَبِّرُواْ اللَّهَ عَلَيَ مَا هَدَغكُمْ; تا خدا را به خاطر اين كه شما را هدايت كرده بزرگ بدانيد. انجام دستورهاي خدا به وسيلة بنده، بيانگر عظمت ذات الهي است.

8. شكر نعمت الهي را به جاي آوردن: وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ; باشد كه شكرگذاري كنيد. انجام روزه، زماني نشانة شكر بنده به پيشگاه الهي است كه با شرايط آن، از جمله اخلاص كامل و ساير ويژگيها انجام گيرد; از اين رو در اين مورد به لعلّ تعبير فرموده است.(ر.ك: تفسير الميزان، علامه طباطبايي; ج 2، ص 23، نشر دار الكتب الاسلاميه / تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 628، نشر دار الكتب الاسلاميه.)